Wodór metaliczny, problemy z wytworzeniem.

Wodór jest najlżejszym pierwiastkiem występującym masowo w kosmosie i na Ziemi. Jest paliwem dla gwiazd w procesie fuzji termojądrowej w ich rdzeniach. Wodór składa się z jednego protonu i jednego elektronu okrążającego proton na pojedynczej orbicie. Wodór można skroplić do postaci ciekłej, co jest wykorzystywane w napędach wodorowych i w napędzie rakietowym w statkach kosmicznych jak prom kosmiczny i inne rakiety. W mieszance piorunującej potrafi wraz z tlenem stanowić zagrożenie wybuchem o dużej sile. Wodór można otrzymać przez elektrolizę wody, gdzie stosunek stanowi 2 do 1. Wodór jest na tyle lekki, że może być stosowany jako gaz do pojazdów atmosferycznych typu sterowców, jednak zaniechano obecnie stosowanie tego gazu ponieważ stanowi niebezpieczeństwo pożaru. Wodór odgrywa znaczącą rolę w organizmach żywych. Jednak od początku kiedy człowiek wszedł w posiadanie metod jego wytwarzania, otwarte było pytanie, czy można zestalić go do wodoru metalicznego. Chociaż próbowano różnymi metodami, nikomu dotychczas nie udało sie uzyskać metalicznego wodoru. Wodór metaliczny byłby ultra lekkim materiałem dla konstrukcji np. dla pojazdów kosmicznych i prawdopodobnie byłby meta stabilny, czyli po skompresowaniu zachowałby swój stan skupienia w normalnych warunkach. Ostatnio wielu naukowców próbowało otrzymać tego typu wodór, używając diamentów jako szczęk do kompresji próbki, zastosowane ciśnienia były rzędu wielu GPa. Pomimo tego nie udało się skompresować wodoru do postaci stałej, chociaż krążyły plotki, że jednej ekipie naukowców udało się otrzymać jakąś małych rozmiarów czerwono - rdzawą substancję stałą, która zniknęła w tajemniczych okolicznościach. Prawdopodobnie wodór metaliczny występuje w jądrze Jowisza, gdyż jest tam gigantyczne ciśnienie, wywierane przez grawitację tego gazowego olbrzyma. Wodór metaliczny jest to wyzwanie dla naukowców i innych badaczy i faktycznie klucz do skoku technologicznego w materiałach przyszłości, który nie sposób przecenić. Nikt nie jest w stanie dokładnie jednak przewidzieć jakie właściwości będzie miał wodór metaliczny, czy będzie reagował jak lit to jest na razie zagadką. Czy będzie on lżejszy od powietrza to też jest niejasne. Kiedy naukowcom uda się wreszcie produkcja wodoru metalicznego - według mnie ich metodologia jest niewłaściwa, popełniają oni prawdopodobnie jakiś podstawowy błąd, na skutek którego nie mogą oni go zestalić. Być może chodzi tu o promieniowanie tła, fluktuacje próżni lub energie punktu zerowego, bo jakaś forma energii chyba elektromagnetycznej utrudnia jego zestalenie, może należałoby najpierw dojść do technologii, w której przełamano by barierę zera bezwzględnego, jednak dla większości naukowców to co piszę to herezja naukowa. Jednak schłodzenie ośrodka poniżej zera bezwzględnego może umożliwić zabranie tej energii reliktowej, która stoi za niepowodzeniami w pracach naukowców. Brak energii elektromagnetycznej cieplnej przy zerze bezwzględnym nie oznacza, że w tym ośrodku nie ma jakiejkolwiek energii elektromagnetycznej, jest ale spolaryzowana do punktu nie od punktu, czyli rozchodzi się z zewnątrz do wewnątrz podczas gdy konwencjonalna energia elektromagnetyczna jest źródłem, czyli promieniuje na zewnątrz. Tego typu fizyka osadzona w tych realiach była by to już inna nowa fizyka, o której nie mamy jeszcze lepszego pojęcia, ale jednocześnie otworzyłaby się nowa era pozyskiwania energii i napędu w gospodarce i jest to kwestią opracowania odpowiednich urządzeń technicznych. Mają być to urządzenia, które pobierają energię cieplną z otoczenia i zamieniają ją na inną formę energii typu prądu, czy energii kinetycznej o wydajności przewyższającej 100 % jak urządzenia prof. R.R. Searla. Trzeba nadmienić, że od jakiegoś czasu potrafimy już osiągać stan nadprzewodnictwa, kolejnym krokiem powinno być osiągnięcie stanu czerpania z energii która znajduje się w przestrzeni, tylko że na razie nie mamy metod technicznych by się do niej dostroić, ale na pewno dojdziemy do odpowiednich rezultatów na tym polu. Już Richard Feynman zdolny był do stwierdzenia że przestrzeń to morze energii i nie jest nicością, gdyż jest pełna energii. Ja określiłbym to jako odwróconej energii elektromagnetycznej. Są to jednak nie potwierdzone eksperymentalnie przypuszczenia. Dlatego trzeba stwierdzić, że aby uzyskać wodór metaliczny potrzeba tych metod technologicznych, poza gigantycznym ciśnieniem, bo wibracje atomów wodoru wciąż są za duże w warunkach eksperymentalnych, na to by utworzyła się sieć krystaliczna metalu. Potrzeba też podstaw teoretycznych by przewidzieć mechanizm kryształu wodoru, bez tych podstaw metodami doświadczalnymi mamy małą celność eksperymentów. Właściwości wodoru metalicznego mogą się przedstawiać całkiem fantastycznie, byłby to materiał przyszłości, jednak aby go produkować trzeba niestety pokonać barierę technologiczną, która stoi ma drodze do sukcesu, pozostaje mieć nadzieję że zostanie ona w końcu złamana i dowiemy się coś więcej o właściwościach metalicznego wodoru.