Oscylacyjny system napędowy

Dwie masy znajdujące się na oddzielnych wałach poruszające się ruchem wahadłowym generują siły odśrodkowe, które wywierają nacisk poprzez umieszczone od wewnątrz stojana magnesy stałe. Masy te mają możliwość naciskania na magnesy poprzez wzajemne siły magnetyczne, gdyż są one umieszczone a nie zamocowane w łożach o kształcie jak na tej animacji i znajdują się one blisko stojana więc odległość od magnesów wirników mass a magnesów stojana jest mała. Ruch tych mas jest zsynchronizowany, więc z każdym wychyleniem ich siły boczne są niwelowane a siła działająca i ciągnąca je do przodu pozostaje aktywna, a jest to siła odśrodkowa. W tym konkretnym rozwiązaniu występują inne siły inercyjne, które będą próbowały zniwelować siłę odśrodkową występującą w systemie, ale nie są one większe niż siły odśrodkowe w ogólnym wymiarze. W zasadzie do działania tego typu systemów potrzebne by było nie tyle rozwiązanie z zastosowaniem magnesów co, zastosowanie samych mas osadzonych na odpowiedniej długości wałkach i połączenie systemu z kołami zamachowymi oraz silnikami elektrycznymi z mechanizmem oscylacyjnym postępowo - powrotnym. Należałoby zastosować mały zakres wahania mass, by jak najbardziej wyeliminować wsteczne siły inercyjne osłabiające działanie sił odśrodkowych, zamiast tego system powinien oparty być o wysoką częstotliwość.

W tym przypadku jak na poniższej animacji amplituda drgań jest mniejsza, wyeliminowane zostały również magnesy.

System powinien działać z racy wolnej siły odśrodkowej występującej w kierunku ruchu systemu, nie jest to siła pchająca lecz ciągnąca, która jest tym większa im szybsze drgania oraz im masy są większe oraz ważne jest długość prętów na których jest zamocowana każda z mas. Problem powstających tutaj naprężenia zmiennego jest do rozwiązania pod względem technicznym, istnieje również problem zastosowania szybkiego mechanizmu zwrotnego.