Jolt magnetic drives.

System napędu (ma już parę lat). Sprężone powietrze z kompresora napędza stalowy rdzeń przez kanały w obudowie. Jest to system rotacyjny. W późniejszym rozwiązaniu zastosowałem trochę krótsze rdzenie. Oddziaływanie pomiędzy elektromagnesem albo silnym magnesem stałym, a rdzeniem stalowym powoduje to że powstają siły mechaniczne, które próbują zatrzymać obracający się rdzeń stalowy, jednak sprężone powietrze popycha go dalej w antyferromagnetycznej rurze. Rdzeń przyciąga elektromagnes, więc następują siły mechaniczne starające się obrócić cały system zgodnie z kierunkiem ruchu rdzenia, dlatego system powinien być sparowany układem przeciwbieżnym, a same rdzenie napędowe powinny być krótsze po to by siła wypadkowa nie zapętlała się w okrąg a jedynie w kierunku pionowym przeciw grawitacji. Zastanawiałem się również nad systemem, w którym rdzenie przechodziłyby centralnie do całego systemu składającego się z kilku przewodów minimalnie 3, myślę, że to mogłoby być nawet lepsze rozwiązanie. Elektromagnes byłby wtedy po prostu torusem, pierścieniem, przez otwór którego przechodziłyby te rdzenie jednocześnie, co powinno dać właściwy impuls napędowy.

W poniższym przypadku rdzenie magnetyczne poruszają się przez otwór w torusie - elektromagnesie, przemieszczają się od dołu do góry. Za każdym razem, gdy przechodzą przez elektromagnes jednocześnie wytwarzają siłę, która na początku wciąga je do środka elektromagnesu, a następnie, gdy sprężone powietrze przepycha je dalej cały system napędowy będzie starał się podążyć za nimi, na tym polega główna idea napędowa czy słuszna okaże się w fazie eksperymentalnej.

Tutaj sytuacja wygląda nieco inaczej, do dyspozycji są talerze z magnesami neodymowymi, do obudowy zewnętrznej szkieletu także przytwierdzone są magnesy neodymowe, całość spolaryzowana na przyciąganie, zasada podobna jak w poprzednim przypadku. 

Rozwinięcie myśli z pierwszego przypadku.

Tutaj zastosowałem rurę przewód antyferromagnetyczny w którym porusza się półpierścień magnes neodymowy, napędzany systemem elektromagnesów owijających się wokół przewodu, które sterowane są z czujników Halla, tylko na krótkim odcinku w przerwie elektromagnesów w obwodzie zamieszczona jest dodatkowa rura miedziana o odpowiedni profilu, za każdym razem gdy elektromagnesy przepychają neodym przez tę miedziana rurę następuje konwersja energii magnetycznej na mechaniczną, a dzieje się tak dlatego że następuje oddziaływanie z elektronami zawartymi w rurze miedzianej a magnesem neodymowym, za każdym obiegiem magnesu stałego następuje lekkie szarpnięcie co przy sparowaniu jeszcze co najmniej dwoma takimi samymi generatorami powinno w pozycji trójkąta równobocznego powinno zmieniać się na ciąg, który zależy od częstotliwości szarpnięć i energii magnetycznej dostarczonej do systemu.